در انتخاب طبیعی اگر صفت حاصل از عملکرد یک ژن باعث افزایش شایستگی فرد در محیط گردد، فراوانی آن ژن در جمعت زیاد شده و بیشتر افراد حامل آن ژن خواهند شد. با اینحال اگر صفت حاصل از ژن شایستگی تکاملی فرد را کاهش دهد اما باعث افزایش بقاء خویشاوندان فرد گردد، این امر به افزایش فراوانی آن ژن و افراد حاصل از آن در جمعیت منجر خواهد شد.

برخی موجودات از راهکارهایی استفاده می کنند که باعث افزایش احتمال بقاء در خویشاوندان ژنتیکی فرد می شود. به این نحوه انتخاب طبیعی، اصطلاحا Kin selection گفته می شود.براساس قانون همیلتون، فراوانی این دسته از ژن‌ها هنگامی افزایش می‌یابد که rB کمتر از C باشد. در این معادله r احتمال خویشاوندی ژنتیکی B میزان افزایش نفع ژنتیکی در افراد خویشاوند در اثر آن عملکرد و C ارزش تکثیری فرد انجام‌دهنده آن عمل است.

عمل نوعدوستانه در انسان بدون شک عامل افزایش بقاء و پایداری جوامع ابتدایی انسانی در طول تاریخ  بوده است. زندگی در طبیعت خشن و بی رحم بدون همکاری و فداکاری انسان ها امکانپذیر نیست و افراد فاقد صفت نوعدوستی از طبیعت حذف یا بسیار کاهش یافته اند. بنابراین به تدریج افرادی انتخاب شدند که به دلیل دارا بودن صفت نوعدوستی میزان بقاء را در افراد همنوع خود افزایش دادند. این افراد نیز  از همان ژن ها برخوردار بودند. صفت نوع دوستی در جوامع انسانی امری پسندیده و رایج می باشد. چون از نظر تکاملی یک مزیت محسوب می شود. هرچند افراد فاقد این صفت نیز به خرج افراد نوعدوست در جامعه حضور دارند اما پراکنش و گستردگی و مقبولیت صفت نوع دوستی غیر قابل انکار است